donderdag 24 november 2011

Loopbaan switch: van IT-analist naar transformer


Soms is een heftige gebeurtenis nodig om het tij te keren. Iwanjka Geerdink deed een suïcidepoging, overleefde dit en besloot zijn leven drastisch te veranderen. Zijn motto: “Alles wat ik doe, doe ik vanuit zin.”
 Loopbaan“Op mijn dertigste had ik mijn leven goed voor elkaar. Ik freelancete als IT-analist bij een bank, deed interessante projecten en ook niet onbelangrijk: het geld liep hard binnen. Samen met mijn toenmalige vriendin woonde ik in een goedkope huurflat in Amersfoort dus we hadden lage lasten en  hielden genoeg over om leuke dingen van te doen. Ik had geld en vrijheid, ik was gelukkig. Tot er twee big live events tegelijkertijd plaatsvonden. Mijn vriendin werd zwanger en we kochten een woonboerderij in Nijkerk. Dit betekende het einde van mijn cowboybestaan. Ineens had ik hoge vaste lasten, moest ik forensen tussen Nijkerk en Amsterdam en toen we een kindje kregen, was het gedaan met mijn vrijheid. Alles moest worden gepland en tijd voor mezelf had ik niet meer. Niet alleen in mijn leven vond er een stevige omslag plaats, ook de financiële wereld stond op zijn kop. Ik was projectmanager op de hypotheekafdeling  van de ABN AMRO en zat op de eerste rang toen de kredietcrisis uitbrak. Vanachter mijn bureau zag ik de hypotheekgegevens uit Amerika voorbij komen en ik dacht: dit gaat helemaal fout. De huizenmarkt zakt met veertig procent, ik verlies mijn baan, we moeten ons huis verkopen en dan zitten we met drie ton schuld. Dat leidde tot de eerste slapeloze nacht. En er volgden er meer. Nachten waarin ik niet kon stoppen met piekeren en malen. Mijn hypotheek voelde als een strop die elk moment omhoog kon worden getrokken.”
Omslag“Ik heb me ziek gemeld en ben naar de huisarts gegaan waar ik slaappillen kreeg voorgeschreven. Dat hielp maar even en ik werd doorgestuurd naar de GGZ. Na verschillende gesprekken stelde de psychiater zwaar depressief als diagnose. Ik kwam in het antidepressie-protocol van de GGZ terecht: praten en pillen. Dit hielp niet, sterker nog, mijn zwaarmoedigheid werd erger. Ik kwam in een neerwaartse spiraal. Er werd niet naar me geluisterd, ik werd niet gehoord, want: ik was zwaar depressief. Omdat de GGZ de regie van mijn leven overnam, kwam ik steeds dieper in de put te zitten. De antidepressiva hadden in mijn beleving geen enkel effect en mijn uitzichtloosheid werd groter. Mijn hoofd was gevuld met negatieve gedachtes en ik zag geen uitweg meer. De enige weg voor mij was doodgaan. In juli 2008 deed ik een suïcidepoging. Deze mislukte en ik werd wakker in een ziekenhuis. Daar vond voor mij een wonderlijke wending plaats: ik kreeg weer energie en wilde weer leven.”

Lees verder op: Loopbaan Nederland Blog

Geen opmerkingen:

Een reactie posten